Są dwie metody doboru długości. Jedna to teoretyczna, która posługuje się współczynnikiem mnożonym przez nasz wzrost. Ten współczynnik bywa podawany bardzo różny. Dlaczego? Bo my jesteśmy bardzo różni, różną mamy kondycję, różny tryb życia, różny stan zdrowia, różny poziom wysportowania. Druga to praktyczna polegająca na przymiarce kija do naszej sylwetki. Polega na tym, by stojąc wyprostowanym trzymać kij pionowo (prostopadle do podłoża) przed sobą, opierając grotem o podłoże, zachowując przy tym kąt prosty ramienia z przedramieniem. Wśród znawców ten sposób nazywany bywa "potrójnym kątem prostym" : ramienia z przedramieniem, przedramienia z kijem i kija z podłożem. No tak tylko, że takie postawienie sprawy wyklucza różne możliwości. Kąt prosty jest jeden i nie ma tu żadnego pola manewru na różnice. Kąt prosty wymieniany jest często ze względu na prostotę tego wyrażenia i jest faktycznie dużym uproszczeniem. Tak naprawdę kąt powinien być zbliżony do prostego i jak najbardziej dozwolone są opcje jego większej lub mniejszej rozwartości.
Zaczynamy od współczynnika 0,66. To współczynnik, z którym wielu powinno faktycznie zaczynać swoją przygodę z nordic walking. Jesteśmy zasiedzeni na kanapie z pilotem w ręku, jesteśmy grubi, na 2 piętro wchodzimy z zadyszką narzekając, że nie ma windy. Ale też jesteśmy po długiej, ciężkiej chorobie, nasze mięśnie można powiedzieć tylko, że gdzieś są ale gdzie, tego nie wie nikt. Takie kije umożliwiają także łatwiejsze opanowanie prawidłowej techniki z odepchnięciem za linią bioder. Sam zaczynałem właśnie z takim kijami, a także po białaczce odzyskiwałem z nimi siły. Przeliczając na mój wzrost, wychodził nawet współczynnik nieco powyżej 0,65. Tak mi doradziła instruktora, za której pośrednictwem kupiłem pierwsze kije o długości 115 cm.
Zakup okazał się także przydatny, gdy po wielu latach chodzenia z kijami poważnie zachorowałem. Podczas rehabilitacji mój krok był znacznie krótszy i mniej dynamiczny niż kiedyś, stąd krótsze kije okazały się nieodzowne. Temu współczynnikowi odpowiada nieco rozwarty kąt jaki tworzą ramię z przedramieniem.
Po kilku miesiącach uprawiania nordic walking moja sprawność znacznie się poprawiła. Krok się wydłużył, dynamika marszu wzrosłą, dość dobrze radziłem już sobie z dalekim odepchnięciem za linią bioder. Konieczna stała się zmiana długości kijów.
Najbardziej odpowiednim współczynnikiem był 0,68. Odpowiadało to dla mnie długości kijów 120 cm. Wciąż podnosiłem swoje umiejętności, sprawność i wiedzę zostając instruktorem. Zacząłem nawet startować w zawodach, co w tamtych latach było pewnym novum w środowisku. Te kije idealnie nadawały się do moich celów i zapewniały największą przyjemność podczas marszu.
Tu dodam, że czasem wymienia się także współczynnik pośredni o wartości 0,67 który ma niejako łączyć zalety wcześniej wymienionych.
Współczynnik 0,68 odpowiada kątowi bardzo zbliżonemu do kąta prostego między ramieniem i przedramieniem, jednak daje się zauważyć jego minimalną rozwartość.
Moja sprawność jednak wciąż rosła. Podczas jednych z zawodów moja trenerka stwierdziła, że podczas takiego bardzo sportowego marszu powinienem używać kijów dłuższych. Zaopatrzyłem się w kije o długości 125 cm co odpowiadało współczynnikowi 0,71 dla mojego wzrostu. Generalnie przy takim bardzo sportowym marszu mówi się o współczynniku równym lub większym od 0,70, a często wymienia się nawet 0,72. Przez kolejne dwa lata trenowałem i startowałem z kijami o takiej długości. Kijów krótszych używałem tylko podczas rekreacyjnych rajdów.
Ustanowiłem pewnie nawet kilka życiówek podczas zawodów, ale faktyczne zyski prędkości były niewspółmierne do utraty przyjemności z uprawiania nordic walking. Wpadłem w jakiś kierat, który kazał mi trenować z tymi długimi kijami, po to bym wciąż wydłużał krok, po to, by na zawodach prezentować się jak najlepiej jeśli chodzi o technikę posługiwania się taką długością. Warto tutaj zauważyć, że przy zastosowaniu tak długich kijów, prawdopodobnie z braku możliwości dalszego wydłużania kroku, miejsce wbicia grotu przesuwa się trochę bliżej czubka buta nogi zakrocznej. O ile przy kijach o współczynniku 0,68 to miejsce wypada mniej więcej w środku naszego kroku, o tyle przy kijach dłuższych to położenie przesunie się w tył. O ile? To zapewne zależy od tego, o ile uda nam się wydłużyć krok. To ma jednak swoje konsekwencje. Wydłużając nadmiernie krok obciążamy bardziej kolana. Stawiając kije bardziej z tyłu powodujemy, że ich działanie odciążające kręgosłup zmniejsza się na skutek tego, że nie działamy na podłoże w miejscu, w którym pada nasz środek ciężkości. Cały mit o odciążającemu i prozdrowotnemu działaniu kijów legnie w gruzach, jeśli będziemy nadmiernie wydłużać długość kijów. No ale zawsze mamy wybór sport albo zdrowie, bo połączyć się tego zupełnie nie da. Tu mała jeszcze dygresja. Otóż niedawno podczas pewnych zawodów obserwatorzy zauważyli, że niektórzy zawodnicy nie tyle przesuwają miejsce wbicia grotu w stronę buta nogi zakrocznej, co wprost wbijają kij za butem. O działaniu odciążającym kijów w tym przypadku chyba nie może być mowy.
Po roku tego kieratu coraz częściej podczas treningów wybierałem kije krótsze, a po dwóch latach ostatecznie wróciłem do tego, co mnie najbardziej pociąga w tej aktywności, a więc przyjemności z jej uprawiania, porzucając definitywnie długość 125 cm. Taki "sportowy"" współczynnik odpowiada wprost kątowi prostemu między ramieniem i przedramieniem podczas przymiarki empirycznej.
Na poniższym zdjęciu prezentuję porównanie długości kijów podczas przymiarki i odpowiadające im współczynniki dla trzech opisanych powyżej przypadków.
Warto dodać, że obliczając długość kijów według współczynników zalecano kiedyś każdy wynik zaokrąglać w dół tzn. do niższej długości stopniowanej co 5 cm. Obecnie jednak skłonny jestem do normalnego przyjmowania zaokrągleń, czyli do długości bliższej, zwłaszcza jeśli wyjdzie nam z obliczeń np. 119 cm, trudną wydaje się propozycja długości 115 cm.
Biorąc pod uwagę moje doświadczenia, jako najbardziej pożądane dla sprawnego człowieka uważam i rekomenduję kije o długości odpowiadającej współczynnikowi 0,68. Jednak pełną weryfikację najbardziej odpowiadającej nam długości otrzymujemy zawsze dopiero podczas marszu, a miarą właściwego doboru jest przyjemność jaką wówczas osiągamy.
PS Czasem można spotkać się z innym sposobem przymiarki, w którym kij stawiamy nie pod kątem prostym do podłoża, ale nieco ukośnie tak, że grot stawiamy mniej więcej w połowie długości naszego buta. To jednak nie wpływa znacząco na dobór długości. Wydłuża niejako potrzebną nam długość kijów o 1,5-2 cm.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz